Włoski Tydzień: Rawenna, Ferrara, Bolonia

Włoski Tydzień na blogu trwa! W środę pokazywałam Wam Rosolinę, Padwę i Mediolan. Dziś pora na kolejne trzy miasta, a będą to: Rawenna, Ferrara i Bolonia. Wszystkie trzy ogromnie mi się spodobały i zaraz Wam opowiem dlaczego...

Tęczowa Rawenna

Moja wizyta w Rawennie trwała niestety bardzo krótko, bo od samego rana była straszna ulewa i dotarłam tam dopiero po południu, gdy nieco się przejaśniło. Wynagrodził mi to trochę widok, który zastałam na głównym placu (Piazza del Popolo) - dwie ogromne tęcze! (Na zdjęciu widać przede wszystkim jedną z nich... ale jeśli dobrze się przyjrzycie, to w lewym górnym rogu dojrzycie też drugą.)
Szybko okazało się jednak, że rozpogodzenie jest tylko chwilowe i po paru godzinach znów zaczęło mocno padać - tę kolejną ulewę przeczekiwałam w podcieniach Teatru Dante Alighieri. 

W przerwie pomiędzy deszczem udało mi się jednak pospacerować piękną, zabytkową starówką Rawenny i wstąpić do jednej z licznych kawiarni. 
I nawet po tak pobieżnej wizycie, wiem już doskonale, dlaczego Rawenna uważana jest za jedno z najpiękniejszych włoskich miast, a jej niepowtarzalny klimat inspirował tak wielkich artystów jak Dante czy Oscar Wilde. 

O lone Ravenna! many a tale is told

Of thy great glories in the days of old

~ Ravenna, Oscar Wilde

Rozgrzana do czerwoności Ferrara

Rzadko przed zwiedzaniem miasta czytam dokładnie o jego historii i zabytkach - oczywiście, mam jakieś pojęcie o miejscach, które warto tam zobaczyć, ale ogólnie rzecz biorąc, wolę pospacerowac po starówce czy też ciekawszych dzielnicach i poczuć prawdziwą atmosferę miasta niż zwiedzać po kolei poszczególne kościoły, zamki, itp. Tak się jednak złożyło, że parę dni przed wizytą w Ferrarze trochę o niej poczytałam i okazało się, że ma bardzo interesującą (i niezwykle krwawą) historię. A wszystko to za sprawą bardzo możnego i okrutnego rodu d'Este, który władał nią przez kilkaset lat... 

Zwiedzanie Ferrary rozpoczęłam od samiutkiego centrum, czyli placu z Ratuszem (a dawniej rezydencją rodu d'Este) oraz Katedrą św. Jerzego (której fragmenty widać na zdjęciach u góry). 

Spacerując po mieście trafiłam między innymi na ten przedziwny dziedziniec - później sprawdziłam, że jest to budynek teatru miejskiego.

Spacerowanie w ponad trzydziestostopniowym upale po mieście składającym się w 90% z cegły, do najłatwiejszych nie należy, ale jeśli lubicie małe miasta z mnóstwem urokliwych, czerwonych zakątków, to musicie zajrzeć do Ferrary!  

Kolorowa Bolonia

Bolonia to zdecydowanie najbardziej kolorowe miasto jakie w życiu widziałam. I nie mam tutaj na myśli jakichś delikatnych pastelowych barw, ale nasycone pomarańcze, czerwienie, żółcie, zielenie i wiele innych. A wszystkie te kolory można podziwiać spacerując wąskimi gwarnymi uliczkami. Bardziej włosko niż w Bolonii być już chyba nie może! Szkoda tylko, że podczas całej wizyty ani razu nie wyszło słońce - chciałabym zobaczyć te wszystkie kamienice w mocnym świetle słonecznym... 

Momentami Bolonia przypomina kolorowy labirynt i dość łatwo jest się w niej zgubić... o czym przekonałam się na własnej skórze. 

Błądząc po centrum trafiałam między innymi na takie cuda jak restauracja w 3-metrowej szczelinie między kamienicami! Ach, szkoda, że zdjęcie nawet w połowie nie oddaje klimatu tego miejsca...

Jedną z cech charakterystycznych bolońskiej architektury są podcienie - całkiem możliwe, że mieszkańcy Bolonii nie wiedzą za bardzo co to parasol, bo całe miasto można przejść chowając się w podcieniach... co zresztą sama zrobiłam, gdy wieczorem złapała mnie w centrum straszna burza.

Na koniec jeszcze ciekawostka patriotyczna - w San Lazzaro di Savena, około 10 km od centrum Bolonii, znajduje się największy polski cmentarz wojskowy we Włoszech.

Kolejny post z cyklu Włoski Tydzień pojawi się już w niedzielę! Macie ochotę zobaczyć trzy najpiękniejsze toskańskie miasta, czyli Pizę, Florencję i Sienę w moim obiektywie? :)