Bajkowy świat pewnego cukiernika

Pamiętacie post o nowojorskiej lekarce dr Mindy Lahiri, w którym przyznałam się wam do mojej słabości do różnego rodzaju seriali? Otóż dzisiaj chciałam wam polecić inną, dość niezwykłą amerykańską produkcję, za którą trochę ostatnio zatęskniłam...


"Gdzie pachną stokrotki" to mieszanka kilku różnych gatunków – komedio-dramatu, romansu, fantastyki i serialu detektywistycznego. Serial opowiada historię Neda, cukiernika, który posiada pewien nietypowy dar - jednym dotknięciem może przywrócić do życia każdego zmarłego. Niestety, jest pewien haczyk... a nawet dwa! Po pierwsze, jeśli cukiernik ożywi kogoś na dłużej niż minutę, ktoś inny w okolicy umiera. Po drugie, jeśli Ned dotknie ożywionej osoby po raz drugi, ta staje się martwa na zawsze.  
Ned prowadzi cukiernię "Pie Hole", a jego życie jest bardzo spokojne... do czasu aż jego sekret przypadkiem odkrywa prywatny detektyw, Emerson Cod i przekonuje go, aby swoim darem pomagał mu w rozwiązywaniu spraw morderstw. 

Jedną ze spraw okazuje się być tajemnicze morderstwo pierwszej miłości Neda, Chuck. Ned i Emerson jadą więc na pogrzeb dziewczyny, aby zdążyć jeszcze na chwilę ją ożywić i zapytać, kto ją zabił. Jednak spotkawszy Chuck po latach, Ned nie jest w stanie z powrotem jej uśmiercić. Zamiast tego pomaga jej uciec i zabiera do siebie. I tak zaczyna się najdziwniejszy z romansów - bohaterowie nie mogą się przecież dotknąć, bo wtedy Chuck umarłaby na zawsze.    

„Gdzie pachną stokrotki” już od pierwszych scen skojarzył mi się z „Amelią”. I okazuje się, że słusznie, bo jak przyznaje sam twórca serialu, Bryan Fuller, jego zamiarem było stworzenie świata na pograniczu „Amelii” i filmów Tima Burtona. Czy mu się udało? Jeszcze jak! 

Przede wszystkim, cały serial relacjonuje nam bardzo specyficzny, wszechwiedzący narrator. Czasem jest bardzo poetycki, a czasem (aż nadto) szczegółowy. Czasem jego myśl kończy któryś z bohaterów i odwrotnie.

Do tego ta baśniowa sceneria! Ciepłe kolory, wzorzyste stroje, symetryczne wnętrza, stare samochody. Wszystko jest piękne i urokliwe. Nawet kostnica, w której Ned rozmawia z ofiarami morderstw wydaje się być przytulna!

Obraz dopełnia oczywiście odpowiednia muzyka, bez wątpienia inspirowana stylem Yanna Tiersena.

I chociaż cała historia kręci się głównie wokół Neda i Chuck, to w serialu roi się od znaczących i świetnie napisanych postaci, takich jak ekscentryczny detektyw Emerson Cod, kelnerka Olive Snook, czy nieco zdziwaczałe ciotki Chuck, Lily i Vivian. 

  

Bardzo żałuję, że serial doczekał się tylko dwóch sezonów. Co prawda Fuller obiecywał jego kontynuację najpierw w postaci pełnometrażowego filmu, a później komiksu, ale jak dotąd żadnego z tych pomysłów nie zrealizował.

W każdym razie, jeśli jeszcze nie mieliście okazji obejrzeć Neda i Chuck w akcji, to nadróbcie to jak najszybciej. Warto! 

źródła zdjęć: 1, 2, 3, 4, 5